İznik Ultra Maratonu
Ayakkabılarım maraton için, evimiz misafirler için babacığım da 80km koşmak için hazır.Start verildi.İznik ultra Maratonu bu yılda makarna partisi ile başladı.Babam ve bizde kalan ikisi İngiliz , dört sporcuyu kilometreleri aşmak için start yerine götürürken, benim dondurma yediğimde yüzümde oluşan ifadenin aynısı vardı yüzlerinde. Benim kadar mutluydular.
Kimi 42km,kimisi80km,kimisi de 133 km koşacak bu atletler gün boyu, sıcacık ekmek kokan köyleri, koyunlarını otlatan çobanların bulunduğu tepeleri geçip finişe varacaklardı.
42. km de, Narlıca’da babam, zaman sınırının bir saat gerisindeve iyi durumdaydı.80 km finişine gitme telaşına başlamıştık.Toprak ana kendisi gibi yavaş ve sakin ilerleyen bütün atletleri kucaklamıştı. Küçük nehirler, çamurlu tarlalar ve yolları labirente çeviren zeytin ağaçları ile onları eğlendiriyordu.Akşam olup eve döndüklerinde hepsinin ayakkabıları, emekle yani çamurla kaplıydılar.
Pazar günü ise 10 km koşu startı verildi. Annem finişteki en mutlu anneydi. Çünkü ben karşılamıştım onu. Dereceye giren atletlerin ödül töreninden sonra vedalaştık misafirlerimiz ve ultra maraton heyecanımız ile.
Yazar
Anne Gezgin
1977 yılında Bursa’da doğan İnci Sarıhan, bir kasabada büyüdü ve erken yaşında “El alem ne der?” hapishanesinden kaçtı. Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi Mezunu. Bir köy ilkokulunda çocukların ruhuna dokunmaya çalışıyor. Dağcılık, bisiklet, su sporları yapıyor. Balkan göçmeni bir ailenin, çalışmayı, doğayı, seyahati çok seven, boş durmaktan, avare gezmekten hoşlanmayan, yerinde duramayan kızları. Tibet Çınar’ın annesi. Doğaya zarar verenlere kıyasıya kızgın. Evde kendi tarifleri ile ekmek, deterjan yaparken paralel evrenlere geçiyormuş kadar mutlu. Bisikletli gezginlik serüveninde 24 ülkede on binlerce km pedal çevirdi. İnsanın kendi içine doğru yaptığı yolculuğun önemli olduğuna inanıyor. Fotoğraf sergileri açıyor, tur kitapları yazıyor, sunumlar yapıyor.
