Bisikletle, Festival Diyarı Basel
Festival şehri Basel. Ağzımızın suyunu akıtan İsviçre’nin çeşnisi diyeceğim bir şehir. Fasnach Festivali ile tanıdım bu şehri.Festival Rio’nun az buçuk küçüğü.Mart ayında 3 gün süren bu maskeli, kostümlü,trompetli ve tabii bol alkollü cümbüş, soğuk havanın suçlusu kötü ruhlardan kurtuluşun ve baharın gelişinin kutlandığı bir karnaval.İsviçreliler’e ait Guggen müziğinide duyacağınız bu karnaval sosyal sorumluluk projelerine de büyük destek veren bir etkinlik. Biz mart ayında gelmesekte sözleşiyoruz Basel’le yeniden buluşmaya.
İsviçre,Fransa ve Almanya’nın sınır kenti olan Kadıköy büyüklüğündeki bu şehir, Kimya endüstrisinin ve sanat fuarlarının ana üssü.
İnternet üzerinden bize ulaşıp hayatına konuk olduğumuz, dünyanın en güleç ev sahibi Hacer ile gezdik bu şehri. Tibet römorkuna yerleşince bastık pedallara.
Basel,Ren Nehri ile Kuzey(Klein) ve güney (Gross)olarak ikiye ayrılıyor. Mittere Brücke köprüsünde durup Ren’i ve şehri seyre daldık önce. Wettstein Brücke ise biraz ileride görünüyordu.
Baselliler gibi, kıyafetlerimizi su geçirmez torbaya koyup, serin Ren’e bırakmamak için zor tutuk kendimizi.Dünya’nın bisikletten sonraki en masum ulaşım şeklini bulmuş Baselliler. Bu şehirde yapılacak en güzel etkinlik. Su geçirmez torbaları da saymazsak, sıfır emisyon.İkinci güzel şey ise nehir kenarındaki merdivenlerde oturup suya atlayanları izlemek elbette.
Markplatz’taki büyük pazar manzarasında öğle yemeğini yiyen Tibet Bey’le , kırmızı bir şatoya benzeyen Belediye Binası(Rathaus)’u gezdik sonra.Heykellerle konuştu kapalı kapıları zorladı bizim yiğit oğlan.Köprüden karşıya geçip, şehir içi ulaşımda kullanılan tramvayları kovaladık biraz.
12.yy’dan kalma Münster Katedrali’nden sonra, heykel sanatçısı Tinguely’nin yaptığı , havuzun içinde rakseden metal dansçıları izlemek için çevirdik pedalları. Bisikletin heybesine doldurduğumuz meyveleri yemek için seçilecek en eğlenceli yer burasıydı.
Basel caddeleriyle vedalaşıp, balkonunda Tibet bayraklarının dalgalandığı Hacer’in güzel evine döndük
https://www.youtube.com/watch?v=k-OB9M8enyQ
https://www.youtube.com/watch?v=eLCcv0sfZvw
https://www.youtube.com/watch?v=2wIbESDaJ3U
https://www.youtube.com/watch?v=CbpVyOJTgkE
Yazar
Anne Gezgin
1977 yılında Bursa’da doğan İnci Sarıhan, bir kasabada büyüdü ve erken yaşında “El alem ne der?” hapishanesinden kaçtı. Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi Mezunu. Bir köy ilkokulunda çocukların ruhuna dokunmaya çalışıyor. Dağcılık, bisiklet, su sporları yapıyor. Balkan göçmeni bir ailenin, çalışmayı, doğayı, seyahati çok seven, boş durmaktan, avare gezmekten hoşlanmayan, yerinde duramayan kızları. Tibet Çınar’ın annesi. Doğaya zarar verenlere kıyasıya kızgın. Evde kendi tarifleri ile ekmek, deterjan yaparken paralel evrenlere geçiyormuş kadar mutlu. Bisikletli gezginlik serüveninde 24 ülkede on binlerce km pedal çevirdi. İnsanın kendi içine doğru yaptığı yolculuğun önemli olduğuna inanıyor. Fotoğraf sergileri açıyor, tur kitapları yazıyor, sunumlar yapıyor.
